Yaylalara bile otoyoldan gidiiik Rabbime şükürler olsun. Ayyyyyyder. Ayder’den geçerken söylenen tek kelime. Fırtına vadisinden hortum geçmiş, vadisi kalmış, fırtınayı hortuma bağlamışlar.
Dünya bu alanlar için teleferik, tren, tram, füniküler kullanırken biz neden aracımızla köylünün evinin içine girme derdindeyiz. Yazık değil mi doğal kaynaklarımız ile ülkemizin parasına. Kendi hırsımızın kölesi haline geldik. Gösteriş ve görgüsüzlüğe elhamdülillah.
Beton heryerde. Orman içi beton, yol kıyısı beton, dere kenarı beton, elimizden gelse şimşir ormanını betona bulayacağız. Gelmez demiyelim valla o da gelir.
Zengin olduğumuzdan gezerken kıyafet seçimimiz de çok özgür. Trekkingte terlik hikingte rugan ayakkabı, şortla yaylaya, pantolonla plaja gidiyoruz elhamdülillah.
2.500 metrede kolsuz abiye ile storyde kahkahalar atarken, salıncakta pozlar verilirken, hızla geçen bulutların gülümsemesini de izlemek yine bize kısmet oluyor.
Bir de bulunduğumuz yere pislemesek, yani pisletmesek , zenginliğimiz oturacak inşaallah. Ayrılırken kontrol için arkaya bakıyorsun bir batman pislik elhamdülillah.
Çöpümüzü atarken çöp tenekesini dahi tutturamıyoruz. Ya yanına ya ötesine denk geliyor poşetler. Arabadan basket. Teneke bile şaşırıyor zenginliğimizin rahatlığına.
Olsun, artık zenginiz elhamdülillah. Geziiikk daa…